چرا فقط خانم‌ها باید پوشش( روسری و چادر و…)داشـته باشند؟
این سخن درستی است. حیا و پوشـش، مخصـوص یـک جنـس نیسـت و هـر انسـان بـا اصالتـی مطابـق بـا فرهنگ و آیین خود، پوشش مناسبی برای خود انتخاب می‌کند. همان‌طور که از دیرباز زنان ایرانی پوشـش کلـی بـرای خـود انتخاب کرده بودند. تصویر زن در نگاره‌هــای ۲۵۰۰ ســال پیــش تخت جمشــید بــه خوبــی ایــن موضــوع را نشان می‌دهد.
ولـی هـر زن و مردی در هر جایـی از این کره خاکی، تفاوت‌هایی در پوشـش دارنـد. چـون نیازها و ویژگی‌هایشان بـا هـم تفـاوت دارد. زن ظرافت و زیبایی بیشتری از مرد دارد. از طرف نقطه ضعف جنسی مرد همین‌جاست! مردهـا بـا چشـم عاشـق می‌شـوند ولـی زن‌هـا بـا گـوش! یعنـی مردهـا بـه ظاهـر طـرف مقابـل اهمیـت زیـادی می‌دهند و زن‌هـا بـه هم‌زبانی و نوازش‌هـای کلامی و احساسی.
بنابرایـن لبـاس و پوشـش بانـوان بــا مردهــا متفاوت اســت. اگــر صفحه حوادث روزنامه‌هــا را گاهــی بیندازید؛ شاهد خواهید بـود کـه معمـولا مرد‌هایـی کـه می‌خواهند زنی را فریب دهند بـا چرب زبانی ایـن کار را انجام می‌دهند و از طرفی زن هایـی کـه می‌خواهنـد دل مـردی را بـه دسـت آورند از کرشمه‌های ظاهری استفاده می‌کنند.
یک تار موی من بیرون باشد، دنیا به آخر می‌رسد؟!
اگــر یــک تار مو در غذایی خوب و خوشمزه باشــد، آیــا دنیــا بــه آخــر می رســد؟ خیـر. ایـن تـار مـو حتـی مـزه و طعـم غذا را هم تغییر نمی‌دهد، اما بسیاری از افـراد در چنین حالتی دچار دلزدگی شـده و آن غذای خوب و خوشمزه از چشمشان می‌افتد.
از سوی دیگر ماجـرای سـوال یکی از اصحاب امـام صـادق (ع) در این زمینـه درس‌آموز اسـت. روزی یکـی از یـاران امـام خدمـت ایشان رسـید و گفت در یـک کـوزه روغـن یـک مـوش افتـاده، آیا می‌شود آن روغـن را خورد؟
امام صادق(ع) فرمودنـد: (نمی‌توانی آن را بخوری) مـرد گفـت آقـا یک موش کوچک‌‌تر از آن اسـت کـه باعث شـود غذای خـود را کنار بگذارم و از خیـر روغن‌هـای گـران قیمـت بگـذرم! امـام صـادق (ع) فرمودنـد: (آن چیـزی کـه در نظـر تـو کوچـک اسـت، مـوش نیسـت. ایـن دین اسـت کـه در نظر تـو کوچک اسـت).
بنابرایـن، اگـر از ایـن زاویـه بـه ماجرا نـگاه کنیـد؛ متوجـه می‌شویم کـه یـک تـار مـو شـاید بـه خـودی خـود اهمیتی نداشته باشد اما وقـتـی بـه ایـن توجـه کنـیم کـه حتـی نمایـش یـک تـار مـو هـم، سرپیچی از فرمان پروردگار جهانیان است؛ همیـن یـک تـار مـو هـم مهـم می‌شـود. چطـور ممکن است روزانـه دسـت دعـا و نیـاز بـه درگاه پـرورگار بلنـد کنیم و از او انتظـار داشته باشیم نیازهایمان را تامیـن کنـد ولـی در عمـل بـه دسـتوراتش اهمیت ندهیم.
